Βρισκόταν στην περιοχή του Salmatobruk, λίγο πιο κάτω από τη μονή της Χώρας, Λίγο πιο πάνω από το Kefeli, αρκετά κοντά στη σημερινή εκκλησία της Παναγίας των Ουρανών και δίπλα στο Kasim Aga Mescidi.
Δεν είναι δυνατή μια οριστική ονοματοθεσία του κτηρίου, υπάρχουν πολλές και διαφορετικές απόψεις για το ποιο ήταν το όνομά του .Ο Semavi Eyice υποστηρίζει ότι ήταν το μοναστήρι της Πέτρας, άλλοι λένε ότι μπορεί να ήταν η μονή της Θεοτόκου της Κελλαραίας και πολλές άλλες απόψεις που καμμιά δεν έχει αποδειχτεί.
Το κτίσμα πρώτη φορά χτίζεται περίπου τον 7ο αι.υπάρχει αβεβαιότητα και στο πως ήταν η αρχική του μορφή ακριβώς. Πάντως ήταν μια μεγαλοπρεπής κρύπτη περίπου 2Χ4 μέτρα αργότερα γύρω στον 12ο αι. πάνω στην παλιά κατασκευή χτίζεται μια εκκλησία, η οποία κάηκε το 1203.Από τα ερείπια του κτηρίου μπορούμε να υποθέσουμε ότι επρόκειτο για μοναστήρι. Το κάτω μέρος πάντως έμεινε να χρησιμοποιείται και ως ταφικό μνημείο.
Το 1475 η εκκλησία παραχωρήθηκε στους Λατίνους και λειτουργούσε ως Saint-Marie,δίπλα στην εκκλησία υπήρχε μοναστήρι διευθυνόμενο από Δομηνικανούς .
Σε μια γραπτή έκθεση του καρδινάλιου Demarchis που την επισκέφθηκε το 1622 αναφέρεται ότι η εκκλησία βρισκόταν σε κατάσταση ερείπωσης. Το 1636 ο ναός κλείνει οριστικά.
Το 1640 ο μεγάλος Βεζύρης Kemankes Kara Mustafa Pasa μετέτρεψε το κτήριο σε τζαμί με το όνομα Odalar από τους θαλάμους των Γενιτσάρων που βρίσκονταν στην περιοχή και έδιναν και το όνομά της.
Στις 2 Ιουλίου 1919 σε μεγάλη φωτιά που κατέκαψε την περιοχή κάηκε και η εκκλησία και για μεγάλο διάστημα έμεινε ερείπια. Το 1935 ερευνήθηκε από τον P. Schazmann έτσι βγήκαν στην επιφάνεια τοιχογραφίες που υπήρχαν ,από την κάτω εκκλησία η απεικόνιση της Δέησης και οι φιγούρες του αγίου Μερκουρίου και του Παντοκράτορα, στην επάνω εκκλησία σκηνές από την ζωή της Παναγίας και από την κρύπτη η εικόνα της ένθρονης Παναγίας με αγγέλους γύρω της.
Το 1640 ο μεγάλος Βεζύρης Kemankes Kara Mustafa Pasa μετέτρεψε το κτήριο σε τζαμί με το όνομα Odalar από τους θαλάμους των Γενιτσάρων που βρίσκονταν στην περιοχή και έδιναν και το όνομά της.
Στις 2 Ιουλίου 1919 σε μεγάλη φωτιά που κατέκαψε την περιοχή κάηκε και η εκκλησία και για μεγάλο διάστημα έμεινε ερείπια. Το 1935 ερευνήθηκε από τον P. Schazmann έτσι βγήκαν στην επιφάνεια τοιχογραφίες που υπήρχαν ,από την κάτω εκκλησία η απεικόνιση της Δέησης και οι φιγούρες του αγίου Μερκουρίου και του Παντοκράτορα, στην επάνω εκκλησία σκηνές από την ζωή της Παναγίας και από την κρύπτη η εικόνα της ένθρονης Παναγίας με αγγέλους γύρω της.
Το κτίσμα πάντως εγκαταλείφθηκε τελείως έτσι ώστε τη δεκαετία 1950 να ξεφυτρώσουν πάνω στα ερείπια gecekondu (πρόχειρες κατασκευές που φιλοξενούσαν τους εσωτερικούς μετανάστες),έτσι το κτήριο εξαφανίστηκε.
Σήμερα αν κάποιος περιδιαβεί το χώρο το μόνο που θα δει αν προσέξει πολύ είναι κάποια ερείπια κάτω από αυτές τις πρόχειρες κατασκευές που υπάρχουν ακόμα και σήμερα. Κι από τις τοιχογραφίες μπορεί να δει την υπέροχη απεικόνιση του αγίου Μερκουρίου που διασώζεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Κων/πολης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου