Τη μονή πρώτος ανήγειρε ο Μανουήλ, ονομαστός στρατηγός των στρατευμάτων της Ανατολής γύρω στο 830. Όταν πέθανε το 838 τάφηκε εδώ. Η μονή η οποία ήταν μικρή στην αρχή ανακαίνισε εκ βάθρων ματά από πολλές ζημιές που έπαθε στο σεισμό του 867, ο πατριάρχης Φώτιος του οποίου η σορός εδώ τοποθετήθηκε και μετά από αυτόν ο Ρωμανός ο Λεκαπηνός. Το 1078 μετά την απομάκρυνσή του από το θρόνο έζησε εδώ ο Μιχαήλ Δούκας ο Παραπινάκης.
Ήταν μονή ανδρική και καλούνταν ενίοτε και μονή του Μανουήλος. Το 999 αναγορεύθηκε πατριάρχης ο Σέργιος που ήταν ηγούμενος της μονής για είκοσι χρόνια.
Ο Πασπάτης αναφέρει:" Η εκκλησία είναι η επιμηκεστέρα και κατά τους Βυζαντίους η δρομικωτέρα, έχει προς τον δεξιόν τοίχον δύο ερυμνά ερείσματα, νεωτέρων χρόνων κτίρια, προς ασφάλειαν του ετοιμορρόπου τοίχου. Εις πλείστα μέρη διεσχίσθησαν οι τοίχοι και πίπτουσιν οι πλίνθοι. Πλείσται θυρίδες απετειχίσθησαν.Το εσωτερικόν του ναού είναι γυμνότατον παντός βυζαντινού καλλωπίσματος. Η καλουμένη βασιλική πύλη εκλείσθη, και η είσοδος είναι εκ του αριστερού τοίχου. Νάρθηξ εν τη εκκλησία ταύτη σεν σώζεται. Υπό την αριστερήν πλευράν του ναού, είναι υπόγειον επίμηκες όπου Αρμένιοι εργάζονται την μέταξαν.(...) εκ της δεξιάς πλευράς του ναού είναι κήποι ανήκοντες εις το τέμενος. Ουδέν κτίριον αρχαίον αυτόθι σώζεται. Τας άλλας τρεις πλευράς ορίζουσιν οδοί."
Μετά το 1475 οναός πέρασε στα χέρια των Γενουατών και Αρμενίων και αφιερώθηκε στον Άγιο Νικόλαο, ανήκε στο τάγμα των Δομινικανών μοναχών.Το 1630 από τον Recep pasa μετατράπηκε σε mescid.
Το κτίριο έχει μήκος 22,6 μ και πλάτος 7,22 μ. η κατεύθυνσή του είναι βορράς-νότος πράγμα αρκετά ασυνήθιστο για ναό της Κωνσταντινούπολης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου