Ήταν λοιπόν αυτονόητο ότι ο ωκεανός μεταξύ της παλιάς και της σύγχρονης πόλης έπρεπε τώρα να γεφυρωθεί και με φυσικά μέσα. Σχέσδια υπήρχαν εδω και αιώνες. Έχουν βρεθεί ακόμα και επιστολές προς το σουλτάνο από τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι και τον Μιχαήλ Άγγελο, με προτάσεις για μια πιθανή γέφυρα πάνω από τον Κεράτιο κόλπο. Αλλά κανείς δεν ένοιωθε πως μια τέτοια γέφυρα ήταν απαραίτητη. Ήταν κλασσικό παράδειγμα αυτού που ορισμένοι ιστορικοί αποκαλούν "οικονομία της στασιμότητας" : η βραδύτητα γαρ είχε -και έχει-, πέρα από μειονεκτήματα και προφανή πλεονεκτήματα.
Επιπλέον οι βαρκάρηδες αποτελούσαν ένα περίεργο σινάφι. Μες στην οικεία ηρεμία του διάπλου γίνονταν συχνά- έσρω και για ένα τέταρτο- έμπιστοι των κατοίκων της πόλης. Ήταν οι χρονογράφοι της πόλης, οι ερασιτέχνες φιλόσοφοι, οι συνένοχοι σε ερωτικές αταξίες και σκοτεινές περιπέτειες. Γύρω από αυτόν τον διάπλου πλανιόταν μια ευεργετική ηρεμία, η οποία δρούσε χαλαρωτικά σε όσους τη ζούσαν. Και χωρίς γέφυρα η Ισταμπούλ ήταν πόλη με τα όλα της.
Συνολικά χτίστηκαν πέντε γέφυρες του Γαλατά, αν τουλάχιστον δεν συμπεριλάβουμε την πρόχειρη γέφυρα που κατασκεύασε ο σουλτάνος Μεχμέτ ο Β' κατά την κατάκτηση της πόλης το 1453, όταν έβαλε χιλιάδες σκλάβους και στρατιώτες να σύρουν ογδόντα πλοία πάνω από το λόφο του Γαλατά- στο μεταξύ οι κωπηλάτες παρέμειναν κανονικά στα καράβια και κωπηλατούσαν όσο καλύτερα μπορούσαν στη στεριά. Πέντε γέφυρες λοιπόν : δύο ξύλινες το 1845 και το 1863, δύο σιδερένες το 1875 και το 1912, και μια από μπετόν το 1994.
Από το βιβλίο " Στη γέφυρα του Γαλατά" του Χέιρτ Μακ από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
Επιπλέον οι βαρκάρηδες αποτελούσαν ένα περίεργο σινάφι. Μες στην οικεία ηρεμία του διάπλου γίνονταν συχνά- έσρω και για ένα τέταρτο- έμπιστοι των κατοίκων της πόλης. Ήταν οι χρονογράφοι της πόλης, οι ερασιτέχνες φιλόσοφοι, οι συνένοχοι σε ερωτικές αταξίες και σκοτεινές περιπέτειες. Γύρω από αυτόν τον διάπλου πλανιόταν μια ευεργετική ηρεμία, η οποία δρούσε χαλαρωτικά σε όσους τη ζούσαν. Και χωρίς γέφυρα η Ισταμπούλ ήταν πόλη με τα όλα της.
Συνολικά χτίστηκαν πέντε γέφυρες του Γαλατά, αν τουλάχιστον δεν συμπεριλάβουμε την πρόχειρη γέφυρα που κατασκεύασε ο σουλτάνος Μεχμέτ ο Β' κατά την κατάκτηση της πόλης το 1453, όταν έβαλε χιλιάδες σκλάβους και στρατιώτες να σύρουν ογδόντα πλοία πάνω από το λόφο του Γαλατά- στο μεταξύ οι κωπηλάτες παρέμειναν κανονικά στα καράβια και κωπηλατούσαν όσο καλύτερα μπορούσαν στη στεριά. Πέντε γέφυρες λοιπόν : δύο ξύλινες το 1845 και το 1863, δύο σιδερένες το 1875 και το 1912, και μια από μπετόν το 1994.
Από το βιβλίο " Στη γέφυρα του Γαλατά" του Χέιρτ Μακ από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου