Η τρομοκρατία ήρχισεν εις την Κωνσταντινούπολιν από των πρώτων ημερών του Μαρτίου.
Οι Τούρκοι εξαγριωμένοι διακηρύσσουν ότι η ήμερα, που θα τιμωρηθούν σκληρώς οι γκιαούρηδες δια την αχαριστίαν των και την θρασύτητά των, δεν είναι μακράν. Απειλούν, υβρίζουν. Έχει κυκλοφορήσει μεταξύ του τουρκικού όχλου η φήμη ότι ο σουλτάνος ηγανάκτησε τόσον όταν έμαθε την Επανάστασιν του Υψηλάντη εις την Μολδοβλαχίαν, ώστε έχασε τον ύπνον του, ότι ωρκίσθη εις την ιεράν σημαία του Προφήτου να λύτρωση το Ισλάμ από τους κινδύνους που διέτρεχεν εκ μέρους των απίστων, με γενικήν σφαγήν. Θα εκηρύσσετο ο Ι ερός πόλεμος εναντίον αυτών των ταπεινών ερπετών, που επεχείρησαν να δαγκάσουν το χέρι του αφέντη, τον οποίον υπεκρίνοντο έως τώρα ότι ήθελαν να φιλήσουν. Η ημισέληνος εκινδύνευε. Και τα κακοποιά στοιχεία, γενίτσαροι παραγκωνισμένοι, χαμάληδες, άεργοι των προκυμαιών, ευρήκαν ευκαιρίαν να δράσουν. Έγιναν επιθέσεις εναντίον καταστημάτων ελληνικών. Έλληνες εληστεύοντο εις τους δρόμους ε ν ονόματι της θρησκείας. Ουλεμάδες δυσαρεστημένοι μέχρι τούδε δια τας μεταρρυθμιστικάς τάσεις του σουλτάνου, τας οποίας εχαραχτήριζαν ως εισηγήσεις των εχθρών του Ισλάμ, αυτών των ιδίων των Ελλήνων που επανεστάτησαν σήμερον, ωργισμένοι δια την σουλτανικήν δυσμένειαν κατά των γενιτσάρων, τους οποίους ήθελαν ως όργανα και στηρίγματα της επιρροής των, περιωρισμένοι από αρκετού χρόνου λόγω της διαθέσεως του Μαχμούτ εναντίον των, περιέτρεχαν τώρα αχαλίνωτοι πλέον τας λαϊκάς τουρκικάς συνοικίας και διήγειραν τον φανατισμόν των μουσουλμάνων δια την κινδυνεύουσαν θρησκείαν εναντίον των συνωμοτών. Τοιούτοι δια τους ουλεμάδες ήσαν όλοι οι Έλληνες, αλλά προ παντός οι κάτοικοι της Βασιλευούσης, οι αποφασίσαντες ν' αφανίσουν την Σταμπούλ, να δολοφονήσουν τον σουλτάνον και να βεβηλώσουν τα ιερά τεμένη.
Οι Ελληνες, έντρομοι, είχαν κλεισθή εις τα σπίτια των. Όσοι διέθεταν μέσα και προέβλεπαν την εξέλιξιν των γεγονότων, επροσπαθούσαν να εύρουν τρόπον ν' αναχωρήσουν από την Κωνσταντινούπολιν. Οι περισσότεροι, και κυρίως οι πλουσιώτεροι, οι εύποροι, οι γνωστοί εις τους Τούρκους δια την περιουσίαν των, δεν ετολ μούσαν να φανούν έξω από τας αυλάς των. Όλαι αι θύραι είχαν αμπαρωθή. Δια να προμηθευθούν τρόφιμα, μετεχειρίζοντο πτωχούς Τούρκους, τους οποίους είχαν ευεργετήσει άλλοτε και εξηγόραζαν τώρα την βοήθειάν των με πολλά χρήματα. Τα μέγαρα του Φαναρίου ήσαν κατάκλειστα. Προς τα εκεί εστρέφετο προ πάντων η μουσουλμανική μανία.
Διονυσίου Α. Κοκκίνου,Ἡ Ἑλληνική Ἐπανάστασις, Αθήνα, 1956, τομ. Α. σελ. 369-377
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου